Uitvaart met eigen auto mag natuurlijk.
Rooshert Uitvaartbegeleiding in Corona-tijd: afscheid nemen en uitvaren binnen de beperkingen. Ook op afstand persoonlijk blijven.
In deze tijd werken wij meer dan normaal thuis hoewel dat heel onnatuurlijk voelt. We proberen waar mogelijk toch de opdrachtgever thuis te zien, op afstand, via een beeldscherm, maar liever hebben we toch ook persoonlijk contact. Het strikte naleven van de maatregelen staat haaks op onze manier van werken maar wij vinden het natuurlijk ook ontzettend belangrijk om ‘zo veilig mogelijk’ te werken voor en met onze klanten. Dus wij telefoneren en e-mailen en doen aan beeldbellen en gebruiken Whatsapp in onze communicatie met de opdrachtgevers en naasten waar we mee te maken hebben.
Schouders er onder en doen wat wel kan!
We voelen ons soms net politieagenten of handhavers in plaats van dat we de gebruikelijke lieve, invoelende uitvaartbegeleiding kunnen geven. Het vraagt extra geduld en energie van alle betrokkenen en dus ook van ons en al onze collega’s. Alles kost meer tijd, alles gaat trager door de maatregelen. En dat is waar we het mee moeten doen. Dus: schouders eronder en doen wat wel kan! Dat is ons uitgangspunt in deze rare tijd.
Nabestaanden moeten over veel meer keuzes maken.
In de afgelopen weken hebben wij verschillende uitvaarten meegemaakt die natuurlijk allemaal binnen de beperkingen georganiseerd moesten worden. Er ontstaat vaak keuzestress bij de familie:
Wie gaan we uitnodigen? Wie behoren tot de kleine kring van dertig personen die aanwezig mag zijn bij de uitvaart?
Hoe geven we andere mensen toch gelegenheid afscheid te nemen?
Hoe betrekken we de grotere kring om ons heen hierbij?
Hoe verwoorden we dit in de tekst op de rouwkaart?
Gaan we later nog groots herdenken? (oh god moeten we daar nu al bij stilstaan?)
Daarnaast selecteert het zich soms ook zelf uit en zijn slechts de echt betrokken mensen aanwezig bij een afscheid wat vaak ook weer als heel intiem en prettig wordt ervaren.
Wat doen we daarna na de uitvaart?
Mogen we nou wel of geen ere-haag laten vormen?
De uitvaart van Bart: twee afscheidsbijeenkomsten
De uitvaart van Bart, een man van drieënvijftig, wordt georganiseerd door ons samen met de familie om hem heen. Zijn moeder, broer en zus, schoonzus vormen de harde kern in de organisatie. Liefdevol en zeer betrokken zijn ze en ze willen graag aan zo veel mogelijk mensen gelegenheid geven afscheid te nemen van Bart.
De maximaal dertig personen-regel zit in de weg. Hoe dan wel?
Afscheid nemen en condoleren op afstand.
Op twee momenten zijn er rouwbezoeken mogelijk waarvoor mensen zich hebben op gegeven via email. Iedereen krijgt een paar minuten de tijd om bij Bart te kunnen zijn en om met de familie te kunnen praten. Als de tijd om is vragen wij of ze weer naar buiten willen gaan Alles met de inmiddels gebruikelijke afstand. Een violist en een gitarist maken muziek voor de mensen die buiten staan te wachten voor het rouwbezoek. De muziek is sfeervol en biedt troost.
Er is een online condoleance register geopend waar vrienden, familie en collega’s reacties, foto’s en muziek op plaatsen. Wie wil kan een brief of een kaart aan Bart schrijven die wordt meegegeven in zijn graf.
Twee uitvaartplechtigheden, op geheel eigen wijze.
En er zijn twee afscheidsbijeenkomsten. Op de eerste dag voor een groep vrienden. En op dag twee is de familie-afscheidsbijeenkomst. Dit is een familie waarbij het heel natuurlijk is om heel veel zelf te doen. En op hun geheel eigen wijze. Op een alternatieve locatie in Amsterdam Noord vinden de afscheidsbijeenkomsten plaats. Prachtig gelegen aan het water. De familieleden maken de kaart en beschilderen de kist. Barts broer rijdt hem in zijn rode camper-bus naar de verschillende uitvaart-locaties gereden.
Afscheid met zorgvuldige voorzichtigheid
De anderhalve meter afstand wordt nageleefd, voor zover mogelijk. Want wat is dat moeilijk! In de ruimte waar de plechtigheden plaatsvinden staan de stoelen keurig volgens de regels opgesteld. Alleen de familieleden die elkaar in het dagelijks leven voortdurend fysiek nabij zijn zitten naast en tegen elkaar aan.
De overige aanwezigen houden zich keurig aan de afstand. Maar afstandelijk zijn ze zeker niet. In voorzichtige aanwezigheid en houding nemen ze met elkaar afscheid van Bart. Er zijn momenten waarop het onmogelijk is niet toch (te) dicht bij elkaar te zijn. Tijdens het in de bus tillen van de kist van Bart. Het is zo goed als onmogelijk om dat met afstand te doen.
Erehaag met applaus
Onderweg naar de begraafplaats in een klein dorpje in Noord-Holland is er een erehaag gemaakt door vrienden die niet bij de begrafenis of het afscheid aanwezig konden zijn. De stoet met voorop het rode busje met open deur en klep rijdt onder applaus door de haag.
Ook op de begraafplaats wordt er alle tijd genomen om afscheid te nemen van Bart. Er wordt gezongen en de kist van Bart wordt door familie met touwen neergelaten in zijn graf.
De kist wordt bedekt met bloemen en kaarten. En dan is het tijd om Bart achter te laten. Het waren heel intensieve dagen maar de familie is achteraf blij dat op deze manier, zo bewust en met alle aandacht, zo veel mogelijk mensen afscheid hebben kunnen nemen van Bart.
Het is een hele bijzondere tijd vol goede en mooie momenten
Deze tijd vraagt om voortdurend alert zijn en bewust omgaan met elkaars en je eigen veiligheid. Dat maakt het voor alle aanwezigen zo extra zwaar. Alles gaat trager. Alles wordt dieper ervaren en gevoeld, zo lijkt het.
Maar het resulteert ook in extra respect voor ‘de anderen’. Deze overbewustheid geeft een hele speciale sfeer aan alles, aan het leven en zeker ook aan het afscheidnemen. Uitvaarten in deze tijd zullen niet licht vergeten worden. En daarmee krijgen alle overledenen nu misschien wel een nog specialer plekje in de herinneringen van hen die verder gaan met leven.
We gaan weer richting een iets soepeler leven lijkt het. Vanaf 1 juli mogen er weer maximaal honderd mensen bij afscheidsbijeenkomsten aanwezig zijn. Met nog wel de anderhalve meter regel. Dat wordt een nieuwe uitdaging.
