Twee A4-tjes
Veel te jong was ze om dit gesprek met mij te voeren. Wat gaat er met haar lichaam gebeuren als ze eenmaal is overleden? Ik vertel haar over haar “laatste verzorging,” het kleden en haar opbaring. “Ja,” zegt ze, “ik moet er wel een beetje fab en sexy uitzien. Als ik opgebaard ben, dan heb ik twee A4-tjes met instructies voor mijn vriendinnen hoe ze mijn make-up moeten aanbrengen.”
Als het zover is, verzorgen haar moeder en zus haar. Liefdevol volgen ze de aanwijzingen op die hen zijn aangereikt.Hierna dekken zij haar toe, tot haar middel, met het trouwlaken van haar overgrootouders. Ze is thuis in haar eigen vertrouwde souterrain.
De ziekte en medicatie hebben zichtbaar hun sporen achtergelaten. Ze ligt tijdelijk op een opbaarplank, omdat familie en vrienden haar kist willen beschilderen. Als ik terug in de woonkeuken kom, zitten haar vriendinnen te wachten. De twee A4-tjes liggen voor hen op de keukentafel.
De volgende ochtend bespreek ik verder met de familie de uitvaart. Ik ben benieuwd hoe ze er nu uit ziet, nadat haar vriendinnen bij haar zijn geweest. Als ik samen met haar moeder ga kijken, ligt er een prinses. Prachtige lange haren, mooie oogschaduw en perfect gelakte nagels. In plaats van hun vriendin op te maken voor een avondje stappen, hebben ze haar mooi gemaakt voor haar laatste feestje, want haar afscheid moest toch wel een feestje worden. In ieder geval een beetje vond ze.
Lisette Verheijen, uitvaartbegeleidster
